Putin'in zafer teorileri

ABD Başkanı Donald Trump ve Kiev'e karşı dönüşü hakkında konuşurken, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin zaferini kamuoyuna göstermekten kaçınmaya çalıştı. Trump ile ABD başkanının Beyaz Saray'a dönmesinin ardından 12 Şubat'ta yaptığı ilk kabul edilen görüşmeden sonra Putin, ABD-Rusya görüşmelerinin ilk amacının sadece taraflar arasındaki güveni artırmak olduğunu söyledi. 18 Mart'ta iki saat boyunca tekrar görüştüklerinde, Kremlin'in resmi açıklaması "liderlerin Ukrayna'da ikili olarak bir çözüme ulaşmayı amaçlayan çabaları sürdürme niyetlerini teyit ettiklerini" belirtti.

Ancak Moskova'nın övünmesini fark etmemek zor. Kremlin sözcüsü Dmitry Peskov, ilk görüşmeden iki hafta sonra Şubat ayında "ABD çok daha dengeli bir pozisyon alıyor" dedi. "Bunu kesinlikle memnuniyetle karşılıyoruz." İkinci görüşmeden sonra yayınlanan bir basın açıklamasında Kremlin, "Donald Trump'a düşmanlıkları sona erdirme gibi asil bir hedefe ulaşmaya yardımcı olma arzusundan dolayı şükranlarını ifade etti." Minnettar olmasalardı şok olurdu: Trump, iki aydan kısa bir sürede Rusya'ya ülkenin hayal edebileceğinden daha büyük sembolik ve maddi zaferler sundu. Trump, ABD Başkan Yardımcısı JD Vance ve Ukrayna Devlet Başkanı Volodimir Zelenski 28 Şubat'ta Oval Ofis'te kavga ettikten sonra Trump, ABD'nin Kiev'e askeri yardımını geçici olarak askıya aldı. Washington, Rusya liderlerinin savaş suçlarını araştırmaya adanmış bir gruptan çekildi. Moskova'yı savaştan sorumlu tutan bir BM kararına karşı oy kullandı. Trump ve üst düzey yetkilileri, çatışma hakkında Rus dezenformasyonunu, Kiev'i suçlamak da dahil olmak üzere, tekrar tekrar papağan gibi tekrarladılar.

Rusya'nın liderliği Trump'ın sıcaklığının sonsuza kadar sürmeyebileceğinin farkında. Başkan duygusal olarak değişken ve dikkat süresi kısa. Kremlin'in ABD-Rusya ilişkilerinde büyük bir iyileşme umutlarının, Kongre'nin Rusya'ya yeni yaptırımlar getirmesi ve Beyaz Saray'ın Ukrayna'ya ölümcül silahlar teslim etmesinin ardından suya düştüğü ilk dönemindeki deneyim, uyarıcı bir hikaye olarak hizmet ediyor. En azından, yönetimin Kremlin'in tüm maksimalist taleplerini sorgusuz sualsiz kabul etmesi pek olası değil.

Ancak Moskova, Trump'ı olabildiğince uzun süre sömürmeye hazırlanıyor . Kremlin, Putin ve Trump arasında Ukrayna'daki savaşı şimdilik durduracak bir anlaşmaya varabilecekleri bir birebir görüşme sağlamayı umuyor. Bu, Trump'ın tam da istediği şey. Karşılığında Ukrayna'yı kalıcı olarak zayıflatacak hükümler var. Putin, Kiev'e her türlü kısıtlamayı getirecek ve Moskova'ya Ukrayna siyasetinde kalıcı bir söz hakkı tanıyacak bir anlaşmadan yana. Ancak muhtemelen Batı'nın Ukrayna silahlı kuvvetlerine verdiği desteği sınırlayacak bir anlaşmaya razı olacak. Kremlin'e göre böyle bir kesinti, Moskova'nın sonunda Kiev'i yenmesini sağlamak için yeterli olacaktır. Ukraynalılar ve Avrupalı ​​müttefikleri anlaşmayı reddetse bile Putin mutlu olacaktır. Trump o zaman ABD'nin Kiev'e verdiği desteği kalıcı olarak sona erdirmek için bir nedene sahip olacaktır.

Putin, Trump'ı Ukrayna'yı terk etmeye ikna edemese bile, kısmen yaptırımları azaltmak için ABD-Rusya ilişkilerinin diğer unsurlarını kalıcı olarak onarmayı umuyor. Ancak bu çaba da başarısız olursa, Rusya lideri sadece yaptığı gibi devam edecek. Rus ekonomisi zorlanıyor, ancak istikrarlı. Moskova, Kiev'e göre büyük bir insan gücü avantajına sahip. Putin, Washington'ın Ukrayna'yı yenmesine örtük olarak yardım etmesini umuyor . Ancak yardım etmese bile savaşmaya hazır.

EN BÜYÜK VARLIK

Kremlin, Trump 2024 başkanlık seçimlerini kazanır kazanmaz onunla iletişim kurmaya çalıştı. O zamanki başkan seçilen kişiye resmi Rus ve ABD istihbarat kanalları aracılığıyla ulaştı. Ancak Trump'ın yörüngesindeki çeşitli isimlerle olan bağlantıları da yeniden canlandırdı. En dikkat çekeni, Rus Doğrudan Yatırım Fonu'nun CEO'su Kirill Dmitriev, Trump'ın damadı Jared Kushner ve başkanın ailesinin diğer üyeleriyle olan bağlarını kullanarak Trump'ın Orta Doğu özel temsilcisi Steve Witkoff'a ulaştı. (Witkoff şu anda Moskova ile diplomasiyi de denetliyor.) Bu bağlantı bir esir değişimine ve 18 Şubat'ta Riyad'da Dmitriev ve Witkoff'a Dışişleri Bakanı Marco Rubio, Ulusal Güvenlik Danışmanı Mike Waltz, Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov ve Kremlin dış politika danışmanı Yuri Ushakov'un katıldığı üst düzey bir toplantıya yol açtı. Taraflar savaşı sona erdirmek ve ikili ilişkileri iyileştirmek için çalışmayı kabul etti.

Kritik olarak, bu iletişim aynı zamanda Trump ve Putin arasındaki iki konuşmaya da yol açtı . Bu görüşmeler ABD başkanının düşüncesini büyük ölçüde şekillendirmiş gibi görünüyordu. Trump hiçbir zaman Zelenski'nin hayranı olmadı, ancak Putin ile 12 Şubat'taki görüşmeden sonra Trump, Zelenski'yi "diktatör" olarak adlandırarak ve Ukrayna'daki yolsuzluk konusunda endişelenerek Rus konuşma noktalarını tekrarlamaya başladı. Bu arada Putin, Trump kampanyasının, 2020 ABD seçimleri "çalınmamış" olsaydı, Moskova'nın Kiev ile savaşa girmesi için hiçbir nedeni olmayacağı anlatısını papağan gibi tekrarladı. Eski bir KGB işe alım görevlisi olan Rus lider, Trump'ın egosunu Kremlin'in bakış açısını benimsemesi için nasıl manipüle edeceğini çözmüş gibi görünüyor.

Putin'in entrikaları sadece Trump'ın kendi eğilimlerine oynamanın ötesine geçiyor. Moskova ayrıca Trump'ın küresel gündemini ilerletmeye istekli büyük bir güç olarak kendini konumlandırarak Beyaz Saray'ı da kazandı.

Rusya, Amerika Birleşik Devletleri'nin İran ile bir anlaşmaya aracılık etmesine yardımcı olmaya hazır olduğunu ifade etti.

Trump'ın her ülkenin askeri bütçelerini yarıya indirme fikrini benimsedi ve

Çin'i bu sohbete dahil etmeye yardımcı olabileceğine dair ipuçları verdi.

Rubio ve Vance, bazı analistlerin

TERS NİXON STRATEJİSİ

Pekin ile Moskova arasında bir kama sokarak "ters Nixon" stratejisi olarak adlandırdığı şeyi uygulama fırsatından bile bahsettiler; tıpkı ABD Başkanı Richard Nixon'ın 50 yıl önce Kremlin'i izole etmek için yaptığı gibi.

Böyle bir çaba tamamen boşuna olurdu: Kremlin, özellikle bir sonraki ABD başkanı Washington'ın Rusya politikasında bir U dönüşü daha yapabileceğinde, en önemli jeopolitik ve ekonomik ortağıyla tekneyi sallamayacaktır. Ancak Moskova, Washington'ın yaptırımları hafifletmesi gibi bazı önlemler alması halinde Çin'in kucağından kurtulabileceğini sessizce ima ederek Rubio, Vance ve Trump'ın desteğini aldı.

Putin, Trump'ın egosunu nasıl yönlendireceğini çözmüş görünüyor.

Kremlin, Trump'a sıcak ilişkiler için başka çeşitli nedenler sundu.

Trump'ın kutladığı bir şey olan, iki ülkenin II. Dünya Savaşı müttefikleri olarak ortak tarihine başvurdu .

Putin ve Trump'ın LGBTQ hakları gibi ilerici amaçlara yönelik ortak antipatisini ve sözde geleneksel değerlere olan ortak bağlılıklarını vurguladı.

Avrupa ve Kuzey Amerika'daki ana akım elitlere karşı karşılıklı hayal kırıklıklarına atıfta bulundu.

Son olarak, Moskova iki ülkenin mevcut çatışmanın ötesine geçtiklerinde birden fazla iş anlaşmasına varabileceklerini öne sürdü.

Riyad'da Dmitriev, ABD şirketlerinin Ukrayna'daki savaş ve Rusya'ya uygulanan yaptırımlar nedeniyle 300 milyar dolar kaybettiğini iddia eden yanlış bir slayt gösterisi gösterdi.

En azından kamuoyunda dile getirilmeyen şey, Trump'ın akrabalarının ve arkadaşlarının ticaretin yeniden başlamasından faydalanabileceğidir; özellikle de Dmitriev'in onları ve Suudi Arabistan'daki iş ortaklarını tanıdığı düşünüldüğünde.

Bu arka plana karşı, Kremlin Ukrayna'daki savaşı şanlı bir ortaklığa karşı hoş olmayan bir engel gibi gösterdi. Trump'ın, Kiev'in herhangi bir düşmanlık durdurmanın gelecekteki Rus işgallerine karşı güçlü güvenlik garantileriyle birlikte olması konusundaki ısrarına duyduğu hayal kırıklığını körükledi ve onu Zelensky'yi görüşmelerin önündeki birincil engel olarak görmeye teşvik etti. Putin ayrıca, Zelensky'nin demokratik bir yetkiye sahip olmadığını ve Ukrayna'nın herhangi bir anlaşmaya imza atmadan önce seçim yapması gerektiğini yanlış bir şekilde iddia etti; Trump tarafından hevesle benimsenen bir başka konuşma noktası.

Zelenski, savaşın varoluşsal doğası ve Kremlin'e olan derin güvensizliği göz önüne alındığında, barış görüşmelerine gönülsüzce katılıyor. Ancak Putin'in tutumları Zelenski'nin çekingenliğini haklı çıkarıyor. Kendisini esnek olarak tasvir etmesine rağmen,

Putin çeşitli Rus yetkililere,

-Rusya'nın Moskova'nın kontrolüne sahip olduğunu iddia ettiği tüm toprakların devredilmesi,

-ABD'nin bu bölgeleri Rusya'nın bir parçası olarak tanıması, Ukrayna için tarafsızlık,

-Ukrayna ordusunun zorunlu olarak küçültülmesi,

-Batılı ülkelerle yapılan tüm güvenlik anlaşmalarının iptali ve Rusça konuşanlar ve Ukrayna'daki Rus Ortodoks Kilisesi için özel haklar

gibi geçen Haziran ayındaki taleplerine uyarak müzakerelerde maksimalist bir pozisyon almaları talimatını verdi.

Bu, Moskova'ya Ukrayna iç siyaseti üzerinde önemli bir güç kazandıracaktı.

Kremlin, Trump'ın şu anda tüm bu koşulları benimsemeyebileceğini biliyor, ancak Washington zaten Moskova'nın yönüne doğru hareket ettiğinden, Rusya liderliği Trump'ın oraya varacağını umuyor. Putin, sinir bozucu, Ukrayna yanlısı aracıların olmadığı bir yerde Trump ile birebir bir zirve sağlayabilirse, olasılıklar artacaktır. Sonuçta, 2018'de Putin ile yapılan bir zirvenin ardından Trump, Rus liderine ABD istihbarat topluluğundan daha fazla güvendiğini ilan etti. Ve Kremlin, Trump'ın böyle bir etkinlikte Putin'in şartlarını kabul etmesi durumunda onu kimsenin durduramayacağına inanıyor. Trump bürokrasiyi yerle bir etti ve ABD Kongresi artık sadık yandaşları tarafından kontrol ediliyor.

GÜZEL OTURUYOR

Trump, elbette, kartlarını kendi göğsüne yakın oynuyor ve sık sık fikrini değiştiriyor. Ayrıca Putin'in nihai hedefini paylaşmıyor olabilir: Ukrayna'nın egemenliğini elinden almak ve belki de bir ulus olarak tamamen ortadan kaldırmak, ancak Trump bir zamanlar Ukrayna'nın bir gün Rus olabileceğini düşünmüştü. Şimdilik, Trump'ın açıkça istediği tek şey, Rusya'nın kendi başına pek umursamadığı bir şey olan düşmanlıkların derhal sona ermesi.

Ancak Kremlin, Trump'ın ateşkes isteğini Rusya yanlısı bir anlaşma yapmak için kullanabileceğine inanıyor; bu da Ukrayna'nın Batı ile güvenlik ve askeri ortaklıklarını sona erdiren bir anlaşma anlamına geliyor. Kremlin için bir rüya senaryosunda, bu anlaşma NATO ülkelerinin Kiev'e silah ve istihbarat tedarik etmeyi bırakma sözü vermesini sağlayacaktır. Kremlin, Batı ortaklıklarının Ukrayna'nın savunma yeteneklerini geliştirmesine ve Rus savaş makinesini savuşturmaya devam etmesine yardımcı olduğunu anlıyor. Bu ortaklıklar belki de Putin'in yayılmacı hırslarına yönelik birincil tehdittir. Sonuç olarak, Trump bu koşulu kabul ederse Putin muhtemelen ateşkesi kabul edecektir. Putin, 13 Mart'ta olası bir anlaşma hakkındaki açıklamalarında bu koşulu ve Ukrayna'nın silahlı kuvvetlerini seferber etmeyi bırakması talebini öne çıkardı. Bu koşullar Amerika Birleşik Devletleri tarafından kabul edilir ve Ukrayna'ya dayatılırsa, Moskova ateşkesi yeniden silahlanma fırsatı olarak kullanabilir ve Trump ortadan kalktığında daha savunmasız bir Kiev'e karşı savaşı yeniden başlatabilir.

Trump bu şartları kabul edebilir ve sonra yerine getiremeyebilir. Beyaz Saray, Avrupa ülkelerini Ukraynalılarla kendi askeri iş birliklerini durdurmaya zorlayamaz. Ancak Kremlin, Trump'ın onları ikna edebileceği konusunda iyimser. Trump kıtaya Kiev'i desteklemeyi bırakması için baskı yaparsa, Rusya'nın umduğuna göre, birçok hükümet Washington ile kendi güvenlik ortaklıklarını riske atmak yerine buna razı olabilir. Ve bu ülkeler (ve Ukrayna) reddetse bile, Trump onları çok istediği ateşkesi engelledikleri için suçlayabilir. Daha sonra Ukrayna'ya olan ABD yardımını kalıcı olarak kesebilir ki bu da Kremlin için kendi başına harikalar yaratacaktır. Ukrayna, zamanla daha iyi iç üretim kapasitesi sayesinde dış desteğe daha az bağımlı hale geldi. Ancak ülke hala büyük ölçüde dış askeri yardıma güveniyor ve bunun çoğundan ABD sorumlu.

Trump, Amerika'nın Ukrayna'ya verdiği desteği sonlandırmayı reddederse, Putin diplomasinin hala kâr getirebileceğine inanıyor. Lavrov ve Ushakov'a Ukrayna görüşmelerinde ne olursa olsun, ABD-Rusya diplomatik ilişkilerinin normalleştirilmesine öncelik vermeleri talimatını vermesinin bir nedeni var - iskelet diplomatik misyonlarına tam kadro yeniden atanması dahil. Putin'in diğer hedefi, Rusya'nın orta düzey ekonomisine yardımcı olabilecek bir tür yaptırımların kaldırılması. Kremlin halihazırda Amerikan şirketlerini geri dönmeye ve yatırım yapmaya ikna etmeye çalışıyor. Çoğu, yaptırımlar kaldırılsa bile bunu yapmazdı çünkü Rus yasal rejimi Batılı şirketleri dezavantajlı duruma düşürüyor ve şirketler Trump'ın halefinin kısıtlamaları hızla geri getirebileceğinden korkuyor. Ancak bazı şirketler geri dönebilir.

ANLAŞMA YA DA ANLAŞMAMA

Kremlin, Putin'in Trump ile görüşmelerinden iyi bir şey çıkacağını umuyor. Ancak her şey ters giderse, Rusya'nın liderliği hala iyi bir konumda olduğuna inanıyor. Trump kazanmadan önce savaşmaya devam etmeye hazırdı ve bugün de öyle olmaya devam ediyor. Kiev'e göre büyük bir insan gücü avantajına sahip ve bu da artıyor gibi görünüyor. Rus hükümetinin cömert kayıt bonusları, erkeklerin (çatışmanın sonuna yaklaştığına inanan) paraya koşmasıyla bir işe alım patlamasına yol açtı. Rusya ayrıca başka bir kısmi seferberlik yapmaya hazır. Son 12 ay boyunca Moskova, önemli işverenlerle birlikte, askere alınmalarını kolaylaştıran ilgili askeri deneyime sahip işçilerin listelerini hazırladı. Ayrıca ekonomiyi ayakta tutmak için vazgeçilmez olan ve bu nedenle bağışlanması gereken işçilerin listelerini de yaptı.

Savaş devam ederse ve ülke yaptırım altında kalırsa Rus ekonomisi kesinlikle ters rüzgarlarla karşılaşacak. Ancak Rusya'nın merkez bankası ve Maliye Bakanlığı yetenekli teknokratlar tarafından yönetiliyor ve onlar felaketi önleyebilir. 2025'in ilk iki ayında, askeri üretim için yapılan ödemeler sayesinde Rusya'nın bütçe harcamaları rekor seviye olan 96 milyar dolara ulaştı. Bu, ekonomik bir bunalımı önledi ve merkez bankasının yüzde 21'lik faiz oranları hiperenflasyonu önledi. Merkez bankası, savaşa daha fazla kaynak kaydırmak için herhangi bir siyasi baskı olmadığında ekonominin yumuşak bir iniş yaşayacağını öngörüyor. Büyüme yavaşlayacak, ancak kademeli olarak ve yavaşlama enflasyonu dizginleyecek. Moskova herhangi bir büyük mali uçurumdan ve kesintiden kaçınabilecek.

Bunların hiçbiri Rusya'nın Ukrayna'ya karşı zafer kazanacağı anlamına gelmiyor. Savaşlar öngörülemez ve eğer son üç yıl herhangi bir ders veriyorsa, bu da Ukrayna ile NATO ülkeleri arasındaki askeri iş birliğinin 22 Şubat'tan önce kimsenin hayal edemeyeceği kadar güçlü olduğudur. Avrupa Ukrayna'ya yardım etmeye devam ederse ve Kiev insan gücü eksikliğini giderebilirse, Rusya'nın saldırısı durabilir. Artan insan kayıpları, azalan ekipman depoları ve ekonomik durgunlukla karşı karşıya kalan Putin, gelgit değişmemesi için kazanımlarını pekiştirmenin zamanının geldiğine karar verebilir. Daha sonra, Kiev'in Batı ile askeri iş birliğini veya yeniden silahlanma yeteneğini sınırlamayan mevcut kontrol hatları boyunca bir ateşkesi kabul edebilir. Ukrayna tüm topraklarını geri alamayacak, ancak geleceği üzerinde kontrole sahip ve gelecekteki saldırganlığı caydırma kapasitesine sahip gerçek anlamda egemen ve bağımsız bir devlet olarak kalacaktır.

Ancak Batı, savaş başladığından beri Trump gibi bir meydan okumayla karşılaşmadı. Amerika Birleşik Devletleri'nin desteği olmadan, Kiev'e yardım etmede koordineli, odaklanmış ve disiplinli kalmakta zorlanacaktır. Savaş başlar başlamaz, Rusya'nın en azından kısmen yenilmesi ve herhangi bir çözümün Rusları hayal kırıklığına uğratması kaçınılmaz görünüyordu. Ama artık değil. Moskova için parlak günler çok yakında olabilir - ya da Kremlin'deki adamlar öyle düşünüyor.