Sudan- Gazze-Rusya- Suudi Arabistan

İsviçre'deki bu barış zirvesi, bu hafta ve önümüzdeki günlerde odak noktasını tekrar Ukrayna'ya ve geleceğine kaydıracak birkaç toplantıdan sadece biri. Ve aslında bu haftanın başında Berlin'de, doksan beş uzun vadeli proje için yatırımları artırmayı ve aynı zamanda Ukrayna için oldukça önemli görünen reform hedeflerini konuşmayı amaçlayan Ukrayna Kurtarma Konferansı ile başladı. Bugün Perşembe günü İtalya'da başlayacak ve Cumartesi gününe kadar sürecek olan G7'nin, başta Belçika olmak üzere Avrupa bankalarında bulunan 300 milyon dolarlık donmuş Rus fonlarından nasıl yararlanılacağı konusunda nihayet bir anlaşmaya varması bekleniyor.

Biden yönetimi, bunu daha önce de konuşmuştuk, bu paranın tamamını savunma, mali ihtiyaçlar ve bir miktar yeniden yapılanma için Ukrayna'ya devretmeye çalışıyor. Avrupalı ​​bankacılar ise bunun uluslararası hukukun ihlali olduğunu ve şüphesiz kendi işleri açısından kötü olduğunu iddia ederek buna karşı çıkıyorlar. Avrupalılar Ukraynalılara faiz vermek istediler ve bu yılda sadece 3 milyar dolar civarındaydı ve Amerikalılar bunun yeterli olmadığını savunuyorlardı. ancak üzerinde anlaşmaya vardıkları görünen uzlaşma, G7 ülkeleri Ukrayna'ya yaklaşık 50 milyar dolar borç verecek ve bu kredi gelecek tarafından desteklenecek. Dondurulmuş Rus varlıklarından kazanılan faiz.

Bu G7 toplantısında liderlerin ayrıca Çin'in Rusya'ya mikroelektronik ve silah sistemleri, insansız hava araçları ve hava savunma sistemleri oluşturmak için gerekli yazılımlar da dahil olmak üzere sözde çift kullanımlı teknolojiyi satmasını engellemek için neler yapabileceklerini tartışmaları bekleniyor. Dolayısıyla, yeniden yapılanma ve paraya odaklanmanın yanı sıra, şimdi ne yapılacağına da çok fazla odaklanılacak

Biden İtalya'ya giderken Hazine, ABD'ye her bankayı kara listeye alma yetkisi veren genişletilmiş ikincil yaptırımları duyurdu. Ve ana hedefler, Rus askeri-endüstriyel kompleksini ayakta tutan bu sözde çift kullanımlı ürünlerin anlaşmalarını kolaylaştıran Çin ve Hong Kong merkezli bankalardır, ancak ABD, Rusya ile iş yapan herhangi bir bankayı kara listeye alma yetkisine sahiptir. finansal Kurumlar

Ve bugün bildiğimiz şey, Rusya'da doların fiyatının yükseldiği ve Rusların kendilerine uygulanan her türlü yaptırımdan uzaklaşarak, bu yaptırımları aşarak inanılmaz derecede uyum sağlayabildikleri ve Çinlilere oldukça bağımlı olduklarıdır. Ve bu odağı doğrudan Çinlilere yöneltmek kesinlikle çok önemli. Okuduğum ve gerçekten oldukça ilginç bulduğum bir şey de Rusların giderek daha fazla "zehirli uluslararası para birimleri" olan AB, dolar ve yenden uzaklaşıp Çin para birimine, renminbi'ye yönelmesiydi. Ancak Çinlilerin baskıyı hafifletmesi ve küresel mali sistemle başlarının belaya girmesinden korkması nedeniyle Çin para birimini ele geçirmekte giderek artan sorunlar yaşadıklarına dair bazı raporlar var.

Ruslar askeri açıdan inanılmaz derecede dayanıklı, mali açıdan inanılmaz derecede dayanıklı olduklarını kanıtladılar, ancak her türlü cephede bir baskı olduğunu görmek oldukça güzel ve özellikle de bu askeriyeden beri.

BM Güvenlik Konseyi başka bir son derece korkunç krizle ilgili brifingi dinleyecek ve bu da Sudan'daki kriz. Orada durum umutsuz. Ve bu çatışma geçen yılın Nisan ayında başladığından bu yana on milyon insan yerinden edildi, en az on beş bin kişi öldürüldü. Zaten açlık, hastalık, etnik ve toplumsal cinsiyete dayalı şiddet sorunlarıyla mücadele eden bir ülkede, dehşet daha da arttı. BM hayati önem taşıyan insani hizmetler sağlıyor. Görevi azaltılmış olsa da Sudan'da koşullar inanılmaz derecede zor ve orada da barış sürecini kolaylaştırmaya çalışıyor. Gelecek hafta Sudan'da toplandığında Güvenlik Konseyi'nden ne bekleyebiliriz?

Güvenlik Konseyi'nin, savaşan taraflardan biri olan Hızlı Destek Güçleri'nin (RSF) Kuzey Darfur eyaletinin başkentine yönelik kuşatmayı durdurmasını talep eden bir karar taslağını oylaması bekleniyor. Bu el-Faşir'dir. El Faşir ve çevresinde çatışmaların derhal durdurulması ve gerilimi azaltma çağrısında bulunulması bekleniyor. Bunun nedeni ise Darfur'un ne yazık ki, özellikle 2007 ve 2008 yıllarında insanların soykırımın merkezi olarak hatırlayabileceği bir bölge olması ve şimdi yeniden o eşiğin eşiğine gelmesi. BM yetkilileri, bölgedeki şiddetin artmasından ve Batı Sudan'da çok büyük bir toprak parçası olan Darfur'un etnik mezhepsel sınırlara bölünmesinden son derece endişe duyuyor ve Araplara karşı Afrikalı gruplar vb. konusunda büyük endişe duyuyor

RSF'nin BAE'nin desteği var. Sudan Silahlı Kuvvetleri Suudilerin ve Mısır'ın desteğine sahip. Ayrıca retorik olarak da olsa Rusya'dan giderek daha fazla destek alıyorlar. Ve Rusya'nın önümüzdeki hafta Güvenlik Konseyi'nde herhangi bir yardım geçiş yolunun yalnızca Sudan hükümetinin kontrolündeki yerlerin himayesi altında yapıldığından emin olma konusunda konuşmasını bekleyebilirsiniz. Sorun şu ki, Sudan hükümet güçleri belli kilit bölgelerde geri çekiliyor ve yardım geçişlerini nerede kontrol edebilecekleri belli değil.

Sudan, petrol ve altın gibi pek çok doğal kaynağa sahip bir ülke. Ve farklı partileri destekleyen farklı tarafların, onları desteklemeye devam etmek için bir takas olarak bu kaynaklara erişim aradığına dair raporlar var.

Sudan'ın korkulan RSF gücünün arkasındaki general 'Hemedti' kim?

Örneğin Wagner grubunun altın madenciliği faaliyetlerine karıştığı yönünde raporlar var. Ve böylece Rusya yine hükümet güçlerinin çok güçlü bir destekçisi oldu. Ancak Wagner'in geçmişte RSF'yi yöneten Hemedti ile de bağlantıları vardı. Hatta Wagner'in RSF'ye silah ve ticaret sağladığına dair haberler bile vardı. Yani aynı zamanda Rus yetkililerin Sudan Silahlı Kuvvetlerine verdikleri desteği ikiye katlamaları da var. Yani bu sadece bir örnek. BAE bazı nüfuz alanlarını da gözetlemişti ve Sudan'da belirli tavizler karşılığında verdiği desteği bir nevi takas ettiği söyleniyordu.

Savaştan önce milyonlarca insan yerinden edilmişti. Şu anda Sudan'da on milyon insan yerinden edilmiş durumda. Elli milyonluk nüfusunun yaklaşık yarısının bir şekilde güvensiz olduğu söyleniyor. Birkaç milyon kişi zaten sınırları geçerek diğer ülkelere geçti.

Benny Gantz, Başbakan Benjamin Netanyahu'nun savaş kabinesinden ayrıldı ve merkezci Ulusal Birlik partisini kurulan acil birlik hükümetinden çıkardı. Artık destek olmadan Netanyahu aşırı sağ partilere daha bağımlı ve onlar ateşkese giden bir yol bulmak yerine askeri operasyonların artırılmasını daha fazla destekliyorlar. Bu arada ABD'de ve diğer uluslararası gruplar baskı uyguluyor, ancak çoğu bu noktada anlaşmanın kabul edilip edilmemesi için masada olduğunu söyleyerek Hamas'a odaklanmış görünüyor.

İlk olarak Cumartesi günü İsrail dört rehineyi büyük bir sevinçle kurtardı, ancak kurtarmanın zorlukları İsrail askeri teşkilatındaki birçok kişiye geri kalan tüm rehineleri çıkarmanın tek yolunun olduğunu açıkça gösterdi ve kaç tanesinin hâlâ orada olduğu belli değil hayatta, bir nevi ateşkes anlaşması var. Daha sonra Benny Gantz ve Ulusal Birlik partisi Netanyahu'nun savaş zamanı hükümetinden çekildi ve bu da Bibi'ye bir seçenek sundu. Ya tam sağa yönelip İsrail'i ABD'den ve kendi halkının büyük kısmından izole edebilir ya da en azından kısmen merkeze doğru ilerleyerek bir ateşkes anlaşmasını benimseyebilir.

ABD, hem Hamas hem de İsrail üzerindeki baskıyı artırmak için Pazartesi günü BM Güvenlik Konseyi'ne gitti ve Gazze'ye yönelik ateşkes planı konusunda yalnızca Rusya'nın çekimser kalmasını sağladı. Ve Amerika Birleşik Devletleri ilginç bir şekilde önceki üç ateşkes kararını veto etmiş ve oradaki diğer birçok kararla ters düşmüştü. Ama bunu açıkça Hamas'a baskı yapmak için yaptı, ama aynı zamanda İsrail'e de baskı yapmak için yaptı. Washington'a inanılacak olursa, öneri Hamas'ın masaya koyduğu öneriye çok yakındı ve Washington bunun İsrail'in özel onayını aldığını iddia etti, ancak Netanyahu henüz bunu açıkça söylemedi.

Peki nedir bu anlaşma? Biden'ın bunun bir İsrail anlaşması olduğunu iddia ederek ortaya attığı şey bu.

Üç aşamalıdır. İlk aşama, altı haftalık ateşkes, İsrail güçlerinin Gazze'nin kalabalık bölgelerinden çekilmesi ve yüzlerce Filistinli tutuklunun serbest bırakılması karşılığında yaşlı ve kadın rehinelerin serbest bırakılması.

Daha sonra ikinci aşama, erkek askerler de dahil olmak üzere kalan tüm rehinelerin serbest bırakılması ve tüm düşmanlıkların sona ermesidir.

İsrail güçlerinin tamamı Gazze'den çekiliyor. Ve sonra yeniden yapılanma olan bu üçüncü aşama, her ne kadar o noktada Gazze'yi kimin yöneteceği belli olmasa da, ki bu gerçekten büyük bir mesele ve Gantz'ın dışarı çıkmasının nedenlerinden biri ve belki de savaş kabinesi içindeki en sinir bozucu sorunlardan biri. .

Hamas'ın bu noktada talep ettiği ve kamuoyuna açıklanmadığı bildirilen şey, ilk aşamanın sonuna kadar İsrail'in tamamen geri çekilmesi ve "tutuk değişiminden önce çatışmaların sürdürülebilir şekilde durdurulması" teklifinin tamamlanmasıdır. masada bulunan bu sözde anlaşmaya gerçekten tamamen aykırı olurdu. Bilmediğimiz şey şu ki, bu gerçekten orijinal Hamas anlaşması mıydı? İsrailliler imza attı mı? Bunların çoğunu bilmiyoruz ama Amerikalıların sözlerine güvenirsek Amerikalılar hâlâ bir şeyleri ileriye taşıyabileceklerini düşünüyor.

İşte büyük sorular. Birincisi, Amerikalılar Hamas'a tüm baskıyı uyguladılar ve Gazze'deki Hamas lideri Yahya Sinwar herhangi bir anlaşma istiyor mu? Bence bu oldukça meşru bir soru. Hamas geçen yılın sonlarında, Gazze'deki 100'den fazla rehinenin serbest bırakıldığı ve İsrail hapishanelerindeki çok daha fazla Filistinli mahkumun takas edildiği kısa bir ateşkesi kabul etti ve Sinwar'ın Han Yunus'un altındaki bir tünelde saklandığına inanılıyor. Wall Street Journal'da Sinwar'ın Gazze dışındaki Hamas liderlerine ateşkes müzakerecilerine gönderdiği düzinelerce mesajdan alıntı yapan oldukça sıra dışı bir hikaye vardı . Ve sanki sivil Filistinlilerin hayatları ne olursa olsun, Hamas'ın daha fazla savaşmanın fayda sağlayacağına inanıyormuş gibi görünüyordu. Yani eğer buna inanırsanız Hamas hiçbir şeyi kabul etmeyecektir.

Öte yandan Hamas'ın uluslararası desteğe bağımlı olduğu fikrini benimserseniz, BM Güvenlik Konseyi oylaması gibi bir hamle gerçekten önemli. Yani görmemiz gerekecek. Sonra asıl sorunuza dönecek olursak, Bibi ne istiyor ve herhangi bir şey onu tatmin edebilir mi? Ve sonra bu, bu tür seçim matematiğine geri dönüyor. Parlamentoda hâlâ Gantz olmadan bir süre daha dayanmaya yetecek kadar oyu var ve kiminle uğraşacağı konusunda burada bir seçim yapması gerekiyor. Ama kesinlikle anketlere bakarsanız, İsrail halkı rehinelerin evlerinde olmasını istiyor ve seçimleri ve Bibi'yi istiyor... Savaşın gerçekten sona ermesini isteyip istemediğini tartışabilirsiniz çünkü bu onun başbakanlığının sona ermesi anlamına gelebilir ve duruşmaya gidiyor. Ancak bu ateşkes sürecini sürdürmeyi reddederse, ABD'den bu düzeyde bir izolasyon da dahil olmak üzere bu düzeyde bir izolasyona bakacaktır.

Gantz sadece Gazze için bir plan istemiyordu, ertesi gün Gazze için de kapsamlı bir güvenlik planı istiyordu ve İsrail'in güvenliği adına ordunun Gazze'yi işgal etmesini de istemiyordu. Ve aralarında ilginç bir şekilde, ana muhalefet lideri Yair Lapid'in de bulunduğu, Gantz'ın istifasını memnuniyetle karşılayan ve Netanyahu'ya "güvenlik ağı" teklif eden ve eğer uzak kalırsa ateşkes anlaşmasını geçirmek için koalisyon hükümetine katılacağını söyleyen pek çok başka politikacı da var.

Bibi, sen gerçekten çok zor durumdasın. Burada İsrail'in güvenliği risk altında. Evet, biz de Hamas'ı yok etmek istiyoruz ama etrafımız düşmanlarla çevrili ve bu savaş çözülmüyor." Sorunlar neler?

Dört Rus Askeri Gemisi Küba'ya Geliyor." Rusya Ukrayna'daki savaşına odaklanmış durumda, öyleyse neden dikkatini dünya çapında seyahate Küba'ya çeviriyor? Dört savaş gemisi ciddi bir güç gösterisi mi yoksa sadece harekete mi geçiyorlar?

Rusya'nın Venezüella ile de bağları devam ediyor, yani ABD'ye karşı mini bölgesel direniş ekseninin bir parçası olduğunu söyleyebiliriz sanırım. Bu bölgeye gelmeleri bir nevi amaçlarına uygun. Bu gemiler, her ikisinin de potansiyeli olan ancak nükleer potansiyeli olmayan gemiler olarak bilinçli olarak seçilmiştir. Ve bence bunu bir jest olarak ele almalıyız, ancak bu aynı zamanda büyük güçler ile jeopolitik arasındaki ilişkilerdeki endişe verici dönüşümün de bir işareti.