DNC'de ki propaganda

Semboller, görseller ve memler son zamanlarda siyasi iletişimde sözcükleri ve metni gölgede bıraktı. Yine de geçen haftaki Demokrat Ulusal Kongresi sözcüklerin hala önemli olduğunu, 21. yüzyıl söyleminin dijital-görsel bir dünyada hala ilham verebileceğini kanıtladı.

Ronald Reagan, büyük fikirleri aktaran ve Amerikalıların toplumsal deneyimlerini çağrıştıran hikayelerle oturma odasının dilini ustaca kullandığı için "harika iletişimci" olarak adlandırıldı. DNC'deki başarılı konuşmacılardan oluşan bir grup da aynısını yaptı ve partinin önümüzdeki iki ay için mesajını önceden haber verdi.

Kongre konuşmacıları Amerikalıları birlikte olmanın değerli anlarını hatırlamaya davet eden bir dil kullandı: Cuma gecesi tribünlerden tezahürat, Pazar sabahı sıralardan çağrı ve yanıt, ABD Takımı'nın Olimpiyat altın madalyasını kazanmasını izlemek ve kızlarla dışarıda geçirilen gecede en yakın arkadaşınızla sohbetler. Bunlar bize takımımız kazandığında veya kaybettiğinde, gazilere hizmetleri için teşekkür ettiğimizde, bir evlilik yıldönümünü kutladığımızda, bir çocuğun doğumunu karşıladığımızda veya bir annenin ölümünün yasını tuttuğumuzda kullandığımız kelimeleri hatırlattı.

Ve bunu Amerikalıların her gün kullandığı kısa kelimeler ve ifadelerle yaptılar. Bu Demokratlar için bir değişiklikti. Soyut fikirler dışarıdaydı, kaslı fiiller ve somut isimler içerideydi. 10 maddelik politika konuşmaları dışarıdaydı, vatanseverlik ve hizmet, spor ve takım çalışması, aile ve inanç hikayeleri içerideydi.

İşte oturma odasının dilinde sunulan büyük fikirlerden bazıları:

Özgürlük: Soyut "demokrasi" fikri, kişisel somut isim "özgürlük" haline geldi. Amerikalılardan demokrasiyi kurtarmaları istenmedi. Demokrasinin vaat ettiği özgürlüklerini korumaları ve geri kazanmaları istendi . Bu özgürlükler, Harris'in kabul konuşmasında belirttiği gibi "yuva ve gönül meselelerini" etkiledi.

Neşe: Neşe, söylerken hissettiğiniz bir kelimedir. Temsilciler Meclisi Demokrat Lideri Hakeem Jeffries (DN.Y.) Mezmur 30:5'ten alıntı yaptı: "...sabah sevinç olacak." Kamala Harris, "gülüşü ve ışığıyla" bu sevincin kaynağıydı. İkinci Beyefendi Doug Emhoff ona "sevinçli bir savaşçı... Adaleti kovalamaktan sevinç duyuyor." dedi. Bill Clinton ona "sevincin başkanı" olacağına söz verdi. Neşe, gönüllüleri kolektif bir çabaya çeken bir mıknatıstır, tıpkı Harris'in iki büyük yeğeninin kalabalığa (ve Amerika'ya) teyzelerinin adını "virgül-la" şeklinde sesle ve yanıtla nasıl söyleyeceklerini öğretirken yaptığı gibi.

Umut: Michelle Obama, kocasının ilk kampanyasının kazanan temasını tekrarlayarak, kocasının konuşmasını "Heyecanlıyım" diyerek başlatmasını ve kalabalığın "ve harekete geçmeye hazır" olmasını sağladı. 2008'deki o savaş çığlığı ondan değil, Kuzey Karolina'daki bir kampanya çalışanından geldi; eğer onları ilhamlandırmak istiyorsanız Amerikalılar gibi konuşmanız gerektiğini hatırlatan bir şeydi bu.

Eylem olarak inanç: "Kamala, onunkiyle aynı olmasa da, beni inancımla daha derinden bağladı," dedi İkinci Beyefendi Doug Emhoff. Birden fazla konuşmacı "komşunu kendin gibi sev" ve "bunu en önemsizlerine yaptığını bana da yaptın" ifadelerini kullandı. Senatör Raphael Warnock (D-Ga.), Amerika'yı "ahlaki ana karşı koymaya" ve "ülkeyi iyileştirmeye" çağırdı ve İkinci Tarihler'den alıntı yaptı. "Bizi bölen yaraları iyileştirebiliriz... Birlikte çalışalım. Birlikte örgütlenelim. Birlikte dua edelim. Birlikte duralım. Ülkeyi iyileştirelim..."

Vatanseverlik takım çalışması olarak: Demokratlar "koç" kelimesini ve birçok Amerikalı için güçlü yankısını kullandılar. ABD erkek basketbol takımını Paris'te Olimpiyat altın madalyasına taşıyan koçluktan yeni dönen Steve Kerr, takım çalışması, vatanseverlik ve Amerikan mükemmelliği mesajını getirdi. Gerçek liderliğin ne olduğuna dair bir litanyadan sonra ("saygınlık gösterir, gerçeği söyler..."), Amerika'nın madalyalıları "ellerini kalplerinin üzerine koyarken ve Amerikan bayrağı çekilirken" bizi kazananlar platformuna götürdü.

"Koç" Tim Walz, Amerika'nın vatanseverlik takımı olarak bir moral konuşması yaptı. "Öldüğümüzde uyuruz" gibi sözlerle, ünlü "Onlara cehennemi yaşatmak zorunda değilim. Sadece gerçeği söylüyorum ve onlar bunun cehennem olduğunu düşünüyorlar" diyen Harry Truman kadar açık sözlüydü.

Vatanseverliğin, kendine hizmet etmek için bir yaşam olduğu fikri, sıklıkla Cumhuriyetçi adayla karşılaştırıldı. Bill Clinton, bir övüngenin işini bitiren en sevdiğiniz amcanız olabilirdi: " Yalanları saymayın, " "i"leri sayın."

"Vatansever" ve "vatanseverlik" kelimeleri her gece duyuluyordu, bir Cumhuriyetçi'den gelenler de dahil: "Kamala Harris'e oy vermek sizi Demokrat yapmaz. Sizi vatansever yapar." Aday, Amerikalıları beş olumlu aktif vatanseverlik kelimesiyle görev yaptığı mahkeme salonlarına davet etti: "Kamala Harris, halk için." "Amerikalı olmanın ayrıcalığı ve gururunu... dünyadaki en büyük ayrıcalık" olarak adlandırdı.

Sert ve hazır: Barbara Lee Vakfı, Amerikalıların başkomutan rolünde bir kadın görmelerindeki "hayal gücü engeli"nden bahsediyor . Rakipleri Harris'i DEI işe alımı olarak etiketledi. Açık dil ve akılda kalıcı metaforlar her ikisini de ele aldı. Yorumcular, Harris'in sözlerinin ("en ölümcül") başkanlığı altındaki Amerika'nın savaşan gücünü tanımlamak için kullanıldığını belirtti. Michelle Obama, Harris'in yükselişini rakibiyle karşılaştırarak senaryoyu tersine çevirdi. "Nesiller boyu süren zenginliğin olumlu ayrımcılığına sahip değiliz" ve "Bir dağ gördüğümüzde, bizi zirveye çıkaracak bir yürüyen merdiven beklemiyoruz." Eski Başkan Trump'ın sözlerini ona karşı kullandı: "Ona aradığı işin şu 'siyah işlerden' biri olabileceğini kim söyleyecek?" 

Bir şeyler yapın: Kongrenin ana fikri Kamala'nın annesinin ona "Adaletsizlikten şikayet etme, bir şeyler yap." demesiydi. Bu cümle kongre için harekete geçme çağrısı oldu. Kerry Washington, kalabalığa "Hepimiz Olivia Popes olmalıyız," diyerek Amerika'nın popüler primetime dizilerinden biri olan Scandal'daki kampanya yöneticisi ve düzeltici karakterine atıfta bulundu. Michelle Obama, Amerika'ya "Ben Michelle Obama ve ricam..." dediğinde kameraya bakan ve yüreğinden konuşan bir kişinin gücünü bir kez daha kanıtladı.

İyi konuşmacıların ve büyük fikirlerin zemininde, Amerika, konuşmanın zor olduğu kişiler için destek olma konusunda ortak bir deneyime sahipti. Eski Temsilci Gabby Giffords'un (D-Ariz.) mücadele dolu sözlerini, öğrenme güçlüğü çeken Gus Walz'ın "O benim babam" diyen neşeli sözlerini duyduk. Ve tabii ki, meşaleyi Kamala Harris'e devrederken "Teşekkür ederim, Joe" tezahüratlarının ardından kekeme bir eskinin duraksayan tarzında konuşan Başkan Joe Biden da vardı.

26 milyondan fazla Amerikalı, Biden'ın meşaleyi devretmesini ve Kamala Harris'in adaylığı kabul edip geleceğe bakarken tarih yazmasını bir toplumsal deneyim daha olarak izledi. Demokratların büyük fikirler hakkında açık sözlü konuşmalarını sürdürüp sürdüremeyeceklerini ve bunun Kasım ayındaki zafer için yeterli olup olmayacağını yalnızca zaman gösterecek.