Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi Reformu

Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin (BMGK) Reformu beş temel konuyu kapsamaktadır: üyelik kategorileri, beş daimi üyenin sahip olduğu veto sorunu, bölgesel temsil, genişletilmiş bir Konseyin büyüklüğü ve çalışma yöntemleri ve Güvenlik Konseyi-Genel Kurul ilişkisi. Üye Devletler, bölgesel gruplar ve diğer Üye Devlet çıkar grupları, bu tartışmalı konuda nasıl ilerleneceği konusunda farklı pozisyonlar ve öneriler geliştirmiştir.[1]

Güvenlik Konseyinde yapılacak herhangi bir reform, BM üye ülkelerinin en az üçte ikisinin Genel Kurul'da oy kullanmasını gerektirir ve Üye Devletlerin üçte ikisi tarafından onaylanmalıdır. BMGK'nin veto hakkı olan daimi üyelerinin de onay vermesi gerekir.

Önerilen değişikliklerden biri daha fazla daimi üye olmasıdır. Genellikle bunun için adı geçen adaylar Brezilya, Almanya, Hindistan ve Japonya'dır. Bu ülkeler, birbirlerini daimi üyelik için karşılıklı olarak destekleyen G4 ülkeleri grubunu oluşturur. İngiltere, Fransa ve Rusya, G4 ülkelerinin BM Güvenlik Konseyi'ne üye olmalarını destekliyor.[19] Böyle bir reforma temelde G4 ülkelerinin bölgesel ve ekonomik rakiplerince kurulmuş Uzlaşma için Birlik grubu karşı çıkıyor.Pakistan (Hindistan'a karşı), İtalya ve İspanya (Almanya'ya karşı, Meksika, Kolombiya ve Arjantin (Brezilya'ya karşı ve Güney Kore (Japonya'ya karşı) tarafından yönetilen gruba Türkiye ve Endonezya gibi başka ülkeler de gruba dahil. 1992'den bu yana, İtalya ve grubun diğer üyeleri bunun yerine yarı daimi üyelik veya geçici üyelik sayısının artırılmasını önerdi.